Kalazanci Szt. József megdicsőülése a Szűzanya előtt és jelenetek életéből

A privigyei piarista templom mennyezeti freskóinak és oltárainak keletkezését a rendház krónikája a következőket írja le: „1750. Contractus factus est cum pictore Schemnicziensi [Antonio] Schmid dicto de pingenda sanctiarii cuppula, et ipso totius ecclesiae fornix coloribus vestiendo inchoatum, quocirca opus et perfectum etiam, sed in sola dumtaxat sanctiarii cuppa, licet eventu minus felicet. Remoto quippe pegmate dum pro majestate templi fabricae rudis et incultus labor appareret, et a multo praesertim glutine quod caementum gradantenus scindebat instabilis videretur, necesse fuit desinente anno 1754 ut aliam in colorum varietate peritiorem magistrum quaereremus, qui etiam erasa priore pictura dictam cuppam sanctuarii novis coloribus perpolivit, qualis hodie conspicitur. Pro navi quocirca ecclesiae anno hoc 1750 alter pictor Vienna evocatus natione Polonus Joannes Stephanus Bojovszky alter Bujak dictus, felicior priore illo multum multum in arte, cujus labore totius navix fornix coloribus illustratus est. Meritam pictor iste fert laudem, ab omnibus iis, qui in templum hoc invisunt, quod et cogitationum pulcherrima[rum] homo fuerit, et in arte peritus insigniter, nisi ex laudatione hac quiquam forsitan advineret emunctior gustus hominum, cui multiplicibus figuris, vul[t]ibusque humanis impletae arae non parum disciplicere solent. Mortuus est in pictoria arte peritum satis magister iste [Boyack], a perfectis iconibus quatuor primae ararum, et quintae etiam quam in usum majoris arae in muro Assumptionem B. V. referentem, producerat. Evocatus nimirum fuerat ad celebrem in Regno Hungariae restaurendam, quod ad picturas attinet Nittriensem cathedralem ecclesiam, in qua ob labefactatum murum, qui septentrionem respicit novus quidem fornix positus, linus tamen quaesitus magister est, qui ad majestatem templi illius veteris picturae in arte pingendi proprius accederet. Incoepit restaurare quos nobilis haec structura patiebatur hiatus, opus tamen praeventus morte non consummavit.” (PMKL, Acta domus Prividiensis, Lib. 3, pp. 54-55; vö. Ipolyi Arnold, Schematismus historicus Dioecesis Neosoliensis, Neosolii, 1876, 391).